Historia sera jest niemalże tak antyczna jak historia człowieka. Od powstania pierwszych serów, do dzisiejszego dnia podejmowane są starania, by produkować ser smaczniejszy, bardziej trwały, o wyższej jakości i wydajności, ale też tańszy i szybszy w produkcji. Z czasem do produktów produkowanych masowo przylgnęło określenie niskiej jakości, chęci wytworzenia pożywienia jak najniższym kosztem, bez uwagi na zdrowie i dobrostan konsumenta. Z tego powodu część kupujących poszukuje powrotu do tradycji, gdzie, jak panuje powszechne przekonanie, znajduje się Złoty Graal jakości produktu. Jednak czym jest ta legendarna tradycja? Który okres w dziejach serowarstwa stanowi czas tradycyjnej produkcji sera i kiedy się on kończy?...(więcej)

Nowoczesne rolnictwo jest gałęzią gospodarki warunkującą przetrwanie ludzkości. Jednak wpływ tego sektora wykracza znacznie poza produkcję dostatecznej ilości bezpiecznej żywności. Rolnictwo dostarcza półproduktów dla przemysłu odzieżowego, chemicznego, budowlanego, kosmetycznego, a w ostatnich latach także energetycznego. Zwornikiem tej kooperacji są nowoczesne rozwiązania naukowe dedykowane dla hodowców, a zwłaszcza dla sektora przetwórczego. Synergia ta posiada także wiele elementów sprzężenia zwrotnego, gdyż znaczna część rozwiązań opracowywana zostaje na zamówienie płynące z gospodarki. Pod tym opisem działań kryją się innowacje zarówno procesowe jak i produktowe. Przyjęte przez UE wytyczne dotyczące programów minimalizacji zmian klimatu zaowocowały zmianami technologii mającymi w większym stopniu realizację założeń Gospodarki Obiegu Zamkniętego, stąd rozbudowa biogazowni, czy też montaż skorelowanych elementów instalacji OZE. To również szersze wykorzystanie internetu rzeczy, technologii 6G, w nadzorze produkcji mleczarskiej w tym monitorowanie dobrostanu zwierząt. Eksperci Światowego Forum Ekonomicznego (WEF) w 2022 roku oszacowali, że 70% nowej wartości wykreowanej w globalnej gospodarce za 10 lat będzie się opierać na cyfrowych modelach biznesowych. Należy pamiętać, że w całej palecie innowacyjnych rozwiązań sektor rolniczo-spożywczy zajmuje bardzo istotne miejsce. Realizowane przez polski sektor mleczarski inwestycje wygenerowały znaczne koszty po stronie podmiotów gospodarczych, co zdaniem przedstawicieli Polskiej Federacji Hodowców Bydła i Producentów Mleka może stać się czynnikiem prowadzącym do niewypłacalności, zwłaszcza mniejszych przetwórców. Problem dalszego rozwoju technologicznego pogłębia dodatkowo rozbieżność cenowa oferowana za mleko w skupie, co może oznaczać kłopoty dla mniejszych hodowców mających stada liczące do 20 krów.

Innowacyjność po stronie produktów to m.in. dopasowanie wolumenu i profilu towarów do nowych oczekiwań konsumentów. Na tym polu choroby tzw. cywilizacyjne pociągają konieczność modyfikacji składu produktów. Drugim czynnikiem stymulującym innowacyjność produktową jest ekspansja polskich producentów na nowe rynki. Chcąc sprostać globalnej konkurencji zdaniem Polskiej Izby Mleczarskiej należy szerzej wejść na rynek pozaeuropejski, nie ograniczając się wyłącznie do Chin. Według ogólnych danych statystycznych z 2021 roku wśród największych odbiorców polskiej wołowiny znajduje się m.in. Izrael, w przypadku którego 80% rynku spożywczego stanowią produkty koszerne. Również wśród obiecujących kierunków eksportowych, jak np. wybrane kraje Afryki i Półwyspu Arabskiego, dominującą grupę towarów stanowią produkty halal”. Jako przykład wykorzystania nauki w zakresie innowacji procesowych i produktowych można wskazać opracowanie i wykorzystanie biodegradowalnych filii spożywczych, eliminujących kontakt plastiku z żywnością, przedłużających trwałość opakowanego produktu oraz poprzez zmianę swojego zabarwienia informujących konsumenta o szkodliwych procesach zachodzących w przechowywanej żywności.

Podejmując decyzje zakupowe i wybierając polskie przedsiębiorstwa mleczarskie warto wiedzieć, że są one rezultatem najnowszych technologii, stanowią realizację programu rolnictwa przyszłości rozciągniętego na wszystkie procesy od pola do stołu, a nade wszystko są najsmaczniejsze, bo nasze.

Powszechnie znane pojęcia takie jak probiotyki, prebiotyki i synbiotyki, zostały zdefiniowane w 1995 roku przez Gibson i Roberfroid, a w ostatnich latach zrewidowane przez panel ekspertów ISAPP (ang. International Scientific Association for Probiotics and Prebiotics). Tymczasem termin postbiotyki jest stosunkowo nowy, jego definicję sformułowało Międzynarodowe Stowarzyszenie Naukowe ds. Probiotyków i Prebiotyków (ISAPP) w 2019 roku. Panel ekspertów zaproponował, aby postbiotyk określać jako „preparat zawierający martwe drobnoustroje i/lub ich składniki, które wywierają wpływ na zdrowie gospodarza”. Do otrzymywania postbiotyków często używa się szczepów probiotycznych należących do niektórych rodzajów rodziny Lactobacillaceae lub rodzaju Bifidobacterium. Jednak nie wszystkie postbiotyki są otrzymywane ze szczepów probiotycznych. (więcej)